Voorafgaande aan de definitieve heruitgave, heb ik Glasgerinkel als E Boek aan goede vrienden en volgers gestuurd, voordat de novelle het komend jaar opnieuw wordt uitgebracht. Mocht je dit niet hebben ontvangen, dan kan je het tot 1 maart a.s. nog aanvragen via
Vooraf
Glasgerinkel was mijn proza debuut in 1987 dat ik, na er acht jaar aan gewerkt te hebben, bij Uitgeverij Kwadraat publiceerde. Er verschenen drie drukken met een totale oplage van 4500 boeken.
Boudewijn Büch presenteerde het op tv, er was een VPRO radio Interview met Wim Brands en er waren zo’n 12 besprekingen in de landelijke en regionale dagbladen: Broos debuut, koude rillingen, knap gedaan, het juiste woord op de juiste plaats, irritant perfect boek, maar ook kritische opmerkingen als: te dramatisch voor zo’n klein verhaal en ook te bedacht.
Heruitgave
Hoewel voor mij bij het schrijven er geen woord te veel of te weinig mocht staan, vind ik achteraf dat ik op sommige plekken te veel de teugels heb laten vieren. Naast een aantal kleinere correcties heb ik dan ook enkele scènes geschrapt, wat het verhaal weliswaar korter maakt, maar ik vind nu dat dit de spanningsboog ten goede komt.
Samenvatting
Bij de bespreking voor de Nederlandse bibliotheken werd Glasgerinkel als volgt samengevat:
Deze novelle bestaat uit korte, soms zeer korte schetsen, impressies bijna van voorvallen in het gezin van het jongetje Hans. Hoewel de gebeurtenissen en onderlinge verhoudingen niet rooskleurig zijn – de moeder sterft een niet geheel natuurlijke dood, de vader heeft meer dan gewone aandacht voor het opgroeiende zusje, waardoor Hans in zekere zin outsider wordt – is het boekje absoluut niet melodramatisch. Het is heel ingehouden, maar daarom niet minder geladen van inhoud en stijl. De impressies zijn bijna prozagedichten, waarvan de interpretatie aan de lezer overgelaten wordt. De observaties van het jongetje doen heel levensecht aan. Kortom, een mooi boekje.
