Het bijzondere aan de tentoonstelling die Ellen in 2010 realiseerde in Aleppo is niet alleen dat haar werk, dat specifiek over de verschillende kanten van de vrouw gaat, überhaupt in een Islamitisch land werd tentoon gesteld, maar bovenal de reactie van de bezoekers op haar werk, die het vooral als een sprookje ervoeren. Hun nieuwsgierigheid naar haar westerse kunst was hartverwarmend.
Dat Aleppo een knooppunt was geweest voor de handelskaravanen, was zo zichtbaar en voelbaar, het eten zo verrukkelijk, de stad met haar citadel en de grootste Soukh ter wereld (13 km) zo betoverend en de gastvrijheid van haar bewoners zo ontwapenend, dat het Ellen niet veel moeite kostte mij te overtuigen om deze ‘sprookjesstad’ met zijn tweeën te gaan bezoeken. Toen konden we niet vermoeden dat de oorlog, die een half jaar later in Syrie zou uitbreken, al dat moois met de grond gelijk zou maken.
Ter herinnering aan deze bijzondere gebeurtenis plaatste Ellen een impressie van de tentoonstelling op haar YouTube Kanaal. Het zijn amateur opnames, maar desalniettemin geven zij een goed beeld. Dat deel ik graag met jullie.
