Blog

Voor Von Bij de foto die je stuurde ** Jij die ik was * Jij bent in me Als de dag die gisteren is De dag met lentegeuren Het aroma van zachte mos * Jij bent in me En praat met vrienden Ik kan je lach horen In de wind van jaren her * Jij kan rondlopen  In huizen die niet meer bestaan Van oude vrouwen meisjes maken In een betoverend liefdesspel * Jij kent geen vergankelijkheid En blijft altijd...

  In deze post vind je mijn andere twee gedichten, die aan de competitie hebben meegedaan. Onderaan staat de link naar de shortlist.   1.  GEEN MOKKELS MEER IN MOKUM   Amsterdam, als een schitterende mantel Lig je over een moeras gespreid Met je grachten als naden Waardoor troebel water sijpelt   Al eeuwen bepaalt de munt het tempo Niemand die stil wil staan Ook al slijt je...

Over liefde   Als liefde je roept, volg haar dan, ook al zijn haar wegen zwaar en steil. Als haar vleugels je omvatten, geef aan haar toe, ook al kan je je snijden aan het verborgen zwaard, dat in haar verenkleed ligt verborgen. Als zij zich tot je richt, geloof dan volledig in haar, ook al kan haar stem je dromen vergruizen zoals de noorderwind de tuin verwoest. Want zelfs als liefde je...

Steeds weer vind ik mijzelf Aan de rand van het zwembad Waar drenkelingen zweven In het tijdloze water   Ik kan hun handen boven Het oppervlak zien En weet niet of Zij wuiven of wenken   In de ere-loge van mijn geheugen Roep ik hen allen bij de naam Zij doen of ze mij niet horen Gaan onophoudelijk kopje onder   Voor de duikplank Sta ik in de rij Niemand die als eerste Het water in...

Begrafenis    Meneren met hoeden Gingen voorop Ertussen was jij Die meneren alsof ze ledematen konden spelen   Als je er eens niet In lag En naast me liep Gewoon als vroeger   Je bent zo stil op Al mijn vragen Morgen koffie als altijd Zou dat zomaar kunnen     voor de muziek met persoonlijke toelichting:  KLIK HIER   DE TEKENINGEN STAAN HIERONDER Tekening van Johan...

SCHIJNSEL   Weer ben ik teruggekeerd In het schijnsel van de schemerlamp Papa heeft Beethovens Vioolconcert opgezet   Het lijkt of de violist Met zijn stok Langs de lichtkogel strijkt Hoger en nog hoger   Hoor hoe ijl de tonen Hoe zacht zij glijden Vallen als tinkelend glas Op mijn lichaam neer   Ik kan geen letter meer lezen Buiten de lichtkogel Kan ik niets meer zien Ik hoor...