De Vloeibare Tijd Over zin en zinnen

Nieuwjaarswens en blog

N

Beste vriend of volger,

Allereerst wil ik je een mooi, gelukkig en gezond 2025 toewensen!

Dit jaar plaats ik drie eigen meer beschouwende gedichten op mijn blog. De inspiratie hiertoe komt van de film Bab’Aziz (De Prins die zijn ziel beschouwde), die een prachtige allegorie van de zoektocht naar de zin van het leven is.

De apotheose van de roman De Vloeibare Tijd heb ik de afgelopen maanden geschreven. De roman is nu afgerond. Ik ga het manscript zelf eerst rustig nalezen op samenhang, spanningsboog en taalkundige kwesties en het daarna aan een aantal anderen ter commentaar voorleggen. De planning is dat het boek rond volgend Nieuwjaar af is.

Hieronder volgen mijn drie gekozen gedichten:

In den beginne

Waarom eerst het woord?

Jij zei, zonder woorden blijft het leven

Een onbeschreven blad

Is er stilte tussen ons

.

Zelfs als je spreekt

Blijft het woord onzichtbaar als een gedachte

Opgestegen uit je ziel

Zal het op je tong beslaan

.

Het kan verbreken of verbinden

Werelden scheppen die er niet zijn

Begeesteren waar vermoeidheid heerst

Betoveren als de zang van de Sirenen

.

Herinneringen omzwachtelen

Die uit het stof herrijzen

Stromen uit je hart

Roder dan de liefde

.

Ik wil strofen schrijven

Een kathedraal bouwen

Van louter woorden

En ten slotte buiten zinnen raken

.

Tussen neus en lippen

Het was ergens

In de hoek van een café

Tussen halfvolle glazen

.

Zo onopvallend

Dat je het haast vergeten zou

Alsof je het tussen neus en lippen zei

.

Je zei

Sluit vrede met jezelf

Al is het maar een bestand

.

Maak een einde aan het verschil

Tussen wat van buiten moet

En van binnen kan

.

Want altijd is er een keurslijf

Dat niet past

De eerste steen ligt in ieders hand

.

Laat je niet gieten in links of rechts

Oost of West

Winnaars of verliezers

.

Leg jouw tempo

In de stroom van de ander

En ga sneller dan het licht

.

Volg de atomen die tuimelen

Zij jagen hele sterrenstelsels voort

In hun tomeloze hemelbal

.

Word van danser tot dans

.

Bab’Aziz

Waar eens de zeearend cirkelde

Draait nu de zandstorm

Om eigen as

.

Wat eens een lichaam was

Werd doorzichtig

Van alle attributen ontdaan

.

Ontmanteld tot aan de ziel

Wist je niet

Wat voor was

.

En wat achter

Het een scheen

Door het ander heen

.

Keer je om

Loop de woestijn in

Jezelf tegemoet

.

By Peter Kouwenberg
De Vloeibare Tijd Over zin en zinnen

Pagina’s

Recente reacties