Beste vriend of volger, Allereerst wil ik je een mooi, gelukkig en gezond 2025 toewensen! Dit jaar plaats ik drie eigen meer beschouwende gedichten op mijn blog. De inspiratie hiertoe komt van de film Bab’Aziz (De Prins die zijn ziel beschouwde), die een prachtige allegorie van de zoektocht naar de zin van het leven is. De apotheose van de roman De Vloeibare Tijd heb ik de afgelopen maanden...
Over Liefde
Over liefde Als liefde je roept, volg haar dan, ook al zijn haar wegen zwaar en steil. Als haar vleugels je omvatten, geef aan haar toe, ook al kan je je snijden aan het verborgen zwaard, dat in haar verenkleed ligt verborgen. Als zij zich tot je richt, geloof dan volledig in haar, ook al kan haar stem je dromen vergruizen zoals de noorderwind de tuin verwoest. Want zelfs als liefde je...
Herinnering aan mijn vader (1)
SCHIJNSEL Weer ben ik teruggekeerd In het schijnsel van de schemerlamp Papa heeft Beethovens Vioolconcert opgezet Het lijkt of de violist Met zijn stok Langs de lichtkogel strijkt Hoger en nog hoger Hoor hoe ijl de tonen Hoe zacht zij glijden Vallen als tinkelend glas Op mijn lichaam neer Ik kan geen letter meer lezen Buiten de lichtkogel Kan ik niets meer zien Ik hoor...
Overpeinzing 1
LEVEN? OF THEATER? Over de noodzaak tot schrijven Het is nog niet zo lang geleden dat Franz Weiss in Eye zijn twee films over Charlotte Salomon liet zien en ik opnieuw geraakt werd door dat kolossale werk van 769 prachtige gekleurde gouaches, die ze als een bezetene maakte in een periode van twee jaar (1941 en 1942). Zij was toen een Joodse vluchtelinge in Frankrijk en de gouaches gaan...
Recente reacties